Bij ’t Verschil verscheen een
vertaling van de debuutroman van Jonathan Kemp ‘London Triptych’. Kemp laat
zijn roman zich afspelen in 1894, 1954 en 1998.
1894: Jack Rose, een
hoerenjongen, komt in contact met Oscar Wilde. Hij zal op het beroemde proces
tegen Wilde getuigen. De schrijver mengt hier fictie met historische feiten.
Mij deed het erg denken aan de trilogie van Floortje Zwigtman ‘De groene
Anjer’: Schijnbewegingen, Tegenspel en Spiegeljongen.
Zou Kemp, een Londenaar, deze reeks gelezen hebben?
Weinig waarschijnlijk. Wellicht heeft historisch onderzoek tot een zelfde kader
geleid.
Een tweede personage, Colin Read, is een
kunstschilder. Hij vecht tegen zijn homoseksuele gevoelens en zoekt
uiteindelijk bevrediging in vluchtige contacten. Het Londen van 1954 is niet
mals voor homo’s. In zijn zoektocht wordt hij geholpen door Gore, alweer een
hoerenjongen. Gore doet dienst
als naaktmodel voor zijn schetsen. Een derde personage, David, verzeilt in de
negentiger jaren van vorige eeuw erg jong in Londen en komt met escort en als
porno-acteur aan zijn trekken. Hij wordt echter smoorverliefd op een andere
pornoster en belandt door drugssmokkel via zijn seksmaat in de gevangenis.
Een triptiek, driemaal ook prostitutie, drugs,
gevangenis. Iets té veel van het ‘goede’? Dat betekent niet dat de verhalen
niet diep zouden ingaan op allerhande gevoelens (verlangen, schaamte, schuld…).
Ergens schrijft Kemp: “Schuldgevoelens” die meest nutteloze der emoties.
Wat ik wel storend vond in het boek is dat het
voortdurend van tijdskader verspringt en ik moeite had om het verhaal te
blijven volgen. Je kan natuurlijk alle hoofdstukjes 1894 (enzovoort) aan mekaar plakken. Of misschien
doet juist dit de lezer door het boek voorthollen. De vertaling door Johanna M.
Pas is schitterend.
Dit debuut won verschillende prijzen en de Engelse (gay)pers
was unaniem zeer lovend.
Ook dit boek werd door ’t
Verschil aan de holebibib geschonken waarvoor dank.
In tussentijd zal Jonathan
Kemp over dit boek geïnterviewd zijn in de Antwerpse ‘De Groene Waterman’ op
zaterdag 9 februari. Misschien was je erbij?
Alex Scheirs